Mehmet Bedri Gültekin Ağabeyime Mektubumdur
14 Şubat… Doğum günümdü… Haberin geldi sabahtan. Biliyor musun, ağlayamadım bile saatlerce. İnanmadım ki… Çok değil, depremden dört gün önceydi daha, balkondan el sallayarak uğurlamıştım seni. Yani o son gelişin miydi? Yani artık yoldan arayıp “Yarın akşam sizdeyim!” demeyecek miydin hiç? Yani ben artık “sevinçli bir telaş içinde” evimi temizleyip yatağını hazırlamayacak mıydım? Yani ertesi …